ΠΑΡΑΛΟΓΗ

ΠΑΡΑΛΟΓΗ

Μέσα από τη μορφή του λαϊκού δρωμένου, του ραψωδού, του παραμυθά, αναζητούμε τις ρίζες της θεατρικής πράξης. Το μέσο της προσέγγισης αυτής είναι το δημοτικό τραγούδι και ιδιαίτερα αυτό το είδος που καλείται παραλογή. Λόγος, Μέλος και Όρχηση συμπορεύονται όπως στο αρχαίο δράμα. Χρησιμοποιώντας λιτά μέσα, βασικούς ήχους και ρυθμούς, κυρίως από κρουστά όργανα, στοχεύουμε στη δύναμη του λόγου αυτού που η συγγένειά του με τον πυρήνα της τραγωδίας είναι άμεση.

Οι παραλογές ή μπαλάντες είναι αφηγηματικά δημοτικά τραγούδια και αφηγούνται ιστορίες με δραματικό περιεχόμενο, με στοιχεία παραμυθιακά και εξωλογικά και με δυνατή ποιητική πνοή, που φανερώνουν τη δημιουργική δύναμη του λαού…πηγές για νέα έμπνευση και δημιουργία΄΄.

Στα ποιήματα αυτά επιβιώνουν λαϊκές δοξασίες, τελετές, μυητικές πράξεις και μύθοι που ανάγονται σε πανάρχαιους χρόνους και πρωτόγονα ένστικτα. Η σχέση τους με την αρχαία ελληνική τραγωδία είναι ευδιάκριτη.

Για μας αποτέλεσαν το υλικό να αναζητήσουμε μέσα από μία παράσταση-τελετουργία λαϊκές μορφές θεάτρου που διεισδύουν στις ρίζες του. Ο ηθοποιός–τελεστής μεταμορφώνεται σε δραματικό πρόσωπο, σε αφηγητή-παραμυθά, σε τραγουδιστή και χορευτή. Αποβλέπει στο να μειώσει την απόσταση σκηνής και θεατών και να καταστήσει τους τελευταίους συμμέτοχους στο δρώμενο αυτό.